W dniu 14 października 2019 r. Sąd Okręgowy w Białymstoku wydał pozytywny dla represjonowanego policjanta i ciekawy pod względem prawniczej argumentacji wyrok. Treść wyroku – po zanonimizowaniu – krąży od kilku dni na forach internetowych na Facebooku i dodaje otuchy innym represjonowanym. Poniżej zamieszczamy jego treść do indywidualnej oceny czytelników.
Co wynika z tego wyroku w sensie ogólniejszym?
Otóż osoby represjonowane, które odeszły na emeryturę/rentę przed wejściem w życie ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (weszła w życie 26 maja 1994 r.), otrzymały z ZER MSWiA nieważne z mocy prawa decyzje obniżające im emerytury/renty. Wg Sądu w stosunku do tych osób nieważne są decyzje wydane na mocy pierwszej ustawy represyjnej (z 2009 r) jak i drugiej – z roku 2016. Dlaczego? Ponieważ zostały wydane bez podstawy prawnej. Wg Sądu obie ustawy represyjne dotyczą osób, którym prawo do emerytury/renty określono na podstawie ww. ustawy zaopatrzeniowej, czyli z dnia 18 lutego 1994 roku, a osoby zwolnione ze służby przed wejściem w życie tej ustawy miały ustalone prawa do świadczeń na podstawie wcześniejszych ustaw.
Argumentacja Sądu jest ciekawa, warto przeczytać kilkakrotnie cały wyrok, ponieważ Sąd krytycznie odniósł się także do procedury wydawania decyzji obniżających emerytury/renty oraz ich formy. W szczególności wskazał, że represjonowani – poprzez wadliwy sposób zapisu w ustawach represyjnych – zostali w praktyce pozbawieni prawa do odwołania się od decyzji o obniżeniu emerytur/rent, natomiast nadano im prawo zaskarżenia decyzji ustalającej prawo do świadczenia (a przecież prawo to, przyznane przed wejściem w życie ustawy z 18 lutego 1994 roku, nie zostało im zabrane w wyniku uchwalenia ustaw represyjnych). Cytat z wyroku:
Art. 2 ust. 1 ustawy z 16.12.2016r. dotyczy decyzji w przedmiocie ponownego ustalenia wysokości świadczenia, natomiast na podstawie ustępu 3 tego przepisu odwołanie przysługuje od decyzji ustalającej prawo do tego świadczenia. Art. 2 jest przykładem języka prawnego. Porównanie treści obu ustępów prowadzi to wniosku, że de iure ustawodawca pozbawił emeryta prawa do odwołania w sprawie o obniżenie świadczenia. Na podstawie ust.3 może on zaskarżyć tylko decyzję ustalającą prawo do świadczenia, co nie jest przedmiotem sporu w niniejszej sprawie.
Powstaje więc pytanie, czy w świetle powyższej argumentacji Sądu wszystkie decyzje ZER MSWiA obniżające emerytury/renty, obciążone wskazaną wadą prawną, są ważne? W obecnym chaosie prawnym, wprowadzonym przez „dobrą i niezastąpioną zmianę” odpowiedzi na pytania wyłaniające się z powyższego wyroku SO w Białymstoku nie będą łatwe ani szybkie. Chaos musi trwać, a zarządzanie chaosem, to specjalność obecnej władzy!
Powstaje więc pytanie, czy w świetle powyższej argumentacji Sądu wszystkie decyzje ZER MSWiA obniżające emerytury/renty, obciążone wskazaną wadą prawną, są ważne? W obecnym chaosie prawnym, wprowadzonym przez „dobrą i niezastąpioną zmianę” odpowiedzi na pytania wyłaniające się z powyższego wyroku SO w Białymstoku nie będą łatwe ani szybkie. Chaos musi trwać, a zarządzanie chaosem, to specjalność obecnej władzy!
Rzecznik ZEiRSG
Jerzy JANKOWSKI
